به رسم شادِ عاشقی، زیاد و کم نمیشود
پر از ستایش کسی، که شب به او نمیدمد
هوای غم نمیکند، اسیر نم نمیشود
در این هوا که قلب من، تو را بهانه میکند
شکوه و شور و روشنی، مرا نشانه میکند
به لطف حس پاک ما، تمام راه را دلم
پر از شکوفه می کند، پر از ترانه میکند
اگر چه در مصاف غم، سد عظیم و محکمی
برای زخم عاشقان، اگر چه مثل مرهمی
اگر چه صاف و ساده ای، نماد صبح روشنی
ولی برای قلب من، همیشه گنگ و مبهمی
شروع می شود دلم، دوباره با خیال تو
"وضو"ی تازه می کنم، ز چشمه ی زلال تو
تو قبله ی نماز هر مسافر شکسته ای
سجود میکنم شبی، به قلب بی مثال تو
..... اسماعیل رضوانی خو .....